Raftaki Kedi

     Valizdeki Kedi, Göktuğ Canbaba tarafından yazılmış, Sedat Girgin tarafından resimlenmiş bir çocuk kitabı. Evinde miskin bir şekilde uyuklayıp, hayatını bu şekilde geçiren Kiki isimli bir kedinin birden kendisini Paris sokaklarını arşınlarken bulmasını anlatıyor. Sevgili Kikiciğimiz o miskin halinden kurtulup, Paris’te ne işlere bulaştırıyor patilerini.        Bir halı pisisi olan Kiki, bir anda kendini Paris sokaklarında kehanet pisisi olarak buluveriyor. Kedilerle fareler arasındaki savaşı bitirmeye çalışan Kiki, birden sorunlarını unutup Sanat Ağacı’nın hayatını kurtarmaya adıyor kendini. Sanat Ağacı üstte sanatçı kedilere, köklerinde ise farelere kendini yuva yapmış bir ağaç. Bir gün bu ağacı kesmek isteyen biri çıkıyor. Kediler fareleri, fareler ise kedileri suçluyor bu işte. Ama Kiki aslında onların ayrı olmadıklarını birlikte çalışarak ağaçlarını yani evlerini kurtarabileceklerine onları ikna etmeye çalışıyor. Kiki, kediler ve fareler birlik olarak Sanat Ağacı’nı yani evler

     Damdaki Kedi, bir süredir okuduğum çocuk kitapları arasında yüreğimi en sıcacık yapan diyebilirim. Hem işim gereği hem de açıkçası sevdiğim için çocuk kitapları okuyorum. Akademik metinler, koca koca romanlar ya da kısa da olsa beni derinden etkileyen öykülerin arasında arada bir çocuk kitaplarına sığındığım oluyor. Çocukken okumuş olduğum bazı kitapları yeniden okuyorum hatta. Şeker Portakal’ı, Oz Büyücüsü gibi. Ek olarak içinden kedi geçen bütün metinleri okuma takıntım da beni kedilerin başrolde olduğu farklı öykülere götürüyor. Çocuk kitaplarında da bu konuda oldukça fazla seçenek var. Hayallerimden biri olan kedilerle ilgili bir antoloji hazırlama arzumu da bu şekilde besliyorum. Bir de küçükken çok sevdiğim bir kitabım vardı, yıllarca Bursa’daki evimizdeydi ama sonra kaybolmuş. Kapağını ve hikayeyi yarım yamalak hatırlasam da adını bir türlü anımsayamıyorum. Belki bir gün bir sahaf tezgahında bulurum. Şimdiki ‘ben’ olmamda ve özellikle hayvanlara olan sevgi ve saygımda çok e

     Yedi Kadın ya da kapaktaki ismiyle 7EDİ KADIN, yazar Lydie Salvayre’nin edebiyat tarihinde emekleriyle yer almış 7 farklı kadını, 7 farklı yazarı anlatıyor. Yazmaktan uzaklaştığı okumaya ise bir o kadar düşkünlüğünün artttığı bir dönemde filizleniyor bu kitabın da tohumları. Bu yedi kadın yazarın hayatlarına dair öğrendiği küçük ayrıntılar onu nasıl heyecanlandırdıysa bu bilgileri paylaşmak için de o kadar heyecanlanıp bizi bu kitapla bir yolculuğa çıkartıyor.       Peki, kim bu 7 kadın? ‘Sunmak için nasıl bir sıralama yapsam’ diye soruyor kendine Lydie Salvayre ve ‘dikkate alınır bir kıstas bile öne süremeden, tereddütsüz şu sıralamayı yapıyor’ önsözde, Emily Bronte, Djuna Barnes, Sylvia Plath, Colette, Marina Tsvetaeva, Virginia Woolf ve Ingeborg Bachmann.      Yedi Kadın, benim de kitapları vasıtasıyla tanıdığım(?), ismen bildiğim ya da bu kitap sayesinde tanımış olduğum dünya edebiyatında kült bir yere sahip, çoğu ölümünden sonra yapıtları alkışlanıp yere göğe sığdırılamay

Notre Dame de Sion (NDS) Fransız Lisesi, Orchestra’Sion ve Türk piyanist Emre Şen’in katılımıyla 1 Ekim’de açılış konseriyle sezon açılışını gerçekleştirdi. Konzertmeister Nilay Sancar, Orçun Orçunsel’in şefliğini yaptığı gecede Orchestra’Sion, Mozart, Mendelssohn ve Beethoven’dan üç parça çaldı. NDS’nin başarılı orkestrası Orchestra’Sion ve Emre Şen konserde klasik müzik severlere unutulmaz bir gece yaşattı. Orkestra, konserin ilk bölümünde Avusturyalı besteci Amadeus Mozart tarafından 1786’da bestelenmiş olan ‘Figaro’nun Düğünü’nü eseri ile başlangıç yaptı. ‘ Piyanonun Şeytani Meleği’ İkinci bölümde İtalyan basınının “piyanonun şeytani meleği” diye tanımladığı, müzik çevrelerinde “Emre Chopin” lakabıyla anılan birçok ödül alan Emre Şen piyanoyla orkestraya eşlik etti. Şen ve Orchestra’Sion, Alman besteci Felix Mendelsshon’un 1831’de bestelediği Piyano Konçertosu No.1 op 25 sol minör eserinden Molto Allegro con fuoco, Andante, Presto – Molto Allegro e Vivace ile k

 Yaklaşık bir ay öncesinden serginin duyurusunu görmüştüm. Frida ve kucağındaki, sağındaki solundaki kedileri görünce ben de dikkat kesilmiştim haliyle. Ajandaya da hemen kaydettim ki günlerin karmaşası içinde boğulup kalmasın. 2 Eylül'de Gama Sanat Galeri'sinde Murat Kürüz'ün 'Kedi Kadınların Hikayesi' isimli altıncı sergisi açıldı. Sergi öncesinde Murat bey ile keyifli bir söyleşi gerçekleştirdik. Kafaları kedi vücutları insan bu eserlerde kullanılan renkler ve oluşturulan kompozisyonlar bakanın yüzünde gülümseme sağlıyor. Canlı renkler ve baktığınızda kendi içlerinde minik hikayecikleri görüyorsunuz. Eserlerin yaratıcısı Murat Kürüz'ün neşeli hep gülümseyen yüzü gibi aydınlıklar. Daha sonra serginin açılışında gelen misafirleri bir sürprizin beklediğini gördüm. Etkinliği düzenleyenlerden Elmas Dereci ve Şule Claire Altıntaş'ın yüzlerinin kediye dönüştüğünü gördüm. Serginin bir köşesinde makyöz Mehmet Dalakoğlu kadınları kediye dönüştürüy

Oldukça garip, belirsiz bir dönemdeyiz bence. Yaşananlar garip geliyor, getirecekleri ise belirsiz. Hayatımın geçişleri, koşturmacaları derken yazılacak pek çok şey birikti aslında, bazıları güncelliğini kaybetti bazıları zihnimin derinliklerine gizlendi ben onları gün yüzüne çıkarana kadar. Ama tabi bir yerden yeniden başlamak lazım. O zaman güncel olan bir oyunla yine yeniden demek gerek. Sevdiğim adamla yıldızların altında Genco Erkal ve Tülay Günal ikilisinden Güneşin Sofrasında Nazım ile Brecht oyunun galasına katıldık. Güzel bir konak bahçesinde şarkılarla şiirlerle biraz nefes aldık. İtalyan bir mimara Osmanlı zamanında bir levanten tarafından yaptırılmış olan Mahmut Muhtar Paşa Konağı'nın bahçesinde ağustos ayı boyunca da devam edecek. Kurt Weill, Hanns Eisler, Zülfü Livaneli, Fazıl Say, Timur Selçuk, Cem Karaca, Edip Akbayram gibi ustalar ise eserleriyle sözlü-müzikli bir ziyafet çekiyorlar. Konağın pencerelerini bahçesini de aktif olarak kullandıkları müzikler

Bu defa Murathan Mungan’ın dizelerinden değil satırlarından kopup geldim. Düz yazılarının benim için yeri apayrı oluyor. Yazdığı hikâyelerle romanlarla bazen kendimi o kadar özdeşleştiriyorum ki sanki beni hissetmiş oturup konuşmuşuz o yazmış gibi. Alıp kitabı elime seviyorum. Hem kitabı hem kendimi sever gibi. Kendimden parçaları sever gibi. Mungan’ın bu kitabında çeşitli hikâyelerini okuyorsunuz. Farklı farklı hayatlardan yaşananlara, hissedilenlere açılan bir pencere gibi satırları okudukça gözünüzden akıp gidiyor. Her hikâye de bir parça ben vardım. Kimi satırların altı çizildi. Kimisinde durup uzun uzun düşünüldü. Ve bir çırpıda keyifle okudum. Kapak tasarımı beni ayrıca mest etti. Özellikle son zamanlarda kitap kapağı diye gördüğüm facialardan sonra böylesi güzel hazırlanmış bir emek övgüye değer bence. Okuduğum bir kitabı yazacağım zaman o kitabı da yanıma alır arada sayfalarını açar altını çizdiğim sarılar arasında gider gelirim. Şimdi hayatımda yaşanan güzel bir değişimin